ေမွ်ာ္လင္႔မထားေသာ အင္တာဗ်ဴး
လူက်ပ္သိပ္ေနေသာ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၏ခရီးသည္တင္ရထားေပၚတြင္ နံနက္ေစာေစာ ရထားစီးသူတစ္ဦးက သူလမ္းကိုလာပိတ္သည့္ အျခားခရီးသည္တစ္ဦးကို တိုးေ၀ွ႕ကာ ႀကိမ္းေမာင္းေျပာဆိုခဲ့သည္။ ၎သည္ အဓိပၸာယ္မရွိ၊ တစ္ဖက္သားက ဘာမွ် ျပန္မေျဖ႐ွင္းရဘဲ ဤအတိုင္း မခံခ်ိမခံသာျဖစ္က်န္ခဲ့ရသည္။ ေန႔လယ္ခင္းခန္႔တြင္ မထင္မွတ္ေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔သည္။ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ မန္ေနဂ်ာတစ္ဦးသည္ သူ၏ လူမႈကြန္ယက္မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ စာတစ္ေစာင္ ေရးပို႔ခဲ႔သည္။ ‘‘ဘယ္သူ အလုပ္အင္တာဗ်ဴး လာေျဖသလဲဆိုတာ ခန္႔မွန္းၾကည့္ၾက ပါလား’’။ သူ႔အေျဖကို ေျပာျပေသာအခါ ကမာၻတစ္၀န္းမွ လူမ်ားက မဲ႔ျပံဳး ျပံဳးမိၾကသည္။ မနက္က သင္တိုးေ၀ွ႔ၿပီး ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းခဲ႔သူက အလုပ္အင္တာဗ်ဴးတြင္ သင္႔ကို ႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္သူ ျဖစ္ေနေသာအခါ မည္သိ႔ိုျဖစ္သြား မည္နည္း။ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေယာင္ ၾကည့္လိုက္ပါ။
ေ႐ွာလုသည္လည္း သူေမွ်ာ္လင္႔မထားသူႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးခဲ႔သည္။ ‘‘သခင္ဘုရား၏လမ္းစဥ္ေတာ္ကို လိုက္ေလွ်ာက္ေသာသူ’’ မ်ားကို (တမန္ ၉း ၁-၂ -ေခတ္သံုး) သတ္ျဖတ္ရန္ၿခိမ္းေျခာက္လ်က္…
အိမ္
စတီဗင္ အမည္ရွိ အာဖရိကန္လူမ်ိဳး ဒုကၡသည္တစ္ဦးမွာ တိုင္းျပည္မဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။သူသည္ သူ႔ကုိယ္သူ မိုဇမ္ဘစ္ (သို႔) ဇင္ဘာေဘြတြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ၏ဖခင္မွာ မည္သူမွန္းမသိ၊ မိခင္ကိုလည္း ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသည္။ သူ႔မိခင္မွာ ျပည္တြင္းစစ္ကို ေ႐ွာင္တိမ္းရင္း တစ္ႏိုင္ငံမွတစ္ႏိုင္ငံသို႔ လမ္းေဘး ေစ်းသည္အျဖစ္ လွည့္လည္သြားလာေနခဲ့သည္။ မွတ္ပံုတင္မရွိ၊ ေမြးရပ္ဇာတိ ႏိုင္ငံကို သက္ေသမျပႏိုင္သည့္အတြက္ စတီဗင္ တစ္ေယာက္
ၿဗိတိန္ ရဲစခန္းတစ္ခုတြင္ သြားေရာက္ အဖမ္းခံခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံသားတစ္ဦး၏လုပ္ပိုင္ခြင့္ႏွင့္ အခြင့္အေရး မရွိသူအျဖစ္ လမ္းေပၚတြင္ ေလွ်ာက္သြားေနျခင္းထက္ ေထာင္ထဲတြင္ ေနျခင္းက စတီဗင္ အတြက္ ပိုေကာင္းေနသေယာင္ ျဖစ္သည္။
ဧဖက္ၿမိဳ႕သားမ်ားထံသို႔ စာေရးခ်ိန္တြင္ တိုင္းျပည္ မရွိဘဲ ဆိုးရြားစြာ ေနထိုင္ရသည့္ အေျခအေနကို ရွင္ေပါလု စဥ္းစားမိသည္။ တစ္ကၽြန္းတစ္ႏိုင္ငံသား၊ အျပင္လူတစ္ဦးအျဖစ္ ေနထိုင္ရသည့္ အေျခအေနကို ယုဒလူမ်ိဳးမဟုတ္သည့္ ဧဖက္ၿမိဳ႕သားမ်ားက သိနားလည္သည္…
ကိုယ္ေပ်ာက္ေစေသာ လက္စြပ္
ဂရိဒႆနိကေဗဒပညာ႐ွင္ ပေလတို (427-348 bc) သည္ လူ႔ႏွလံုးသားအမိုက္ေမွာင္မွ ထြန္းေတာက္ေသာအလင္းေရာင္ကို စိတ္ကူးျဖင္႔ ပံုေဖာ္ေတြ႕႐ွိခဲ႔သည္။ သူက ေျမႀကီး နက္နဲရာ၌ ဝွက္ထားသည့္ ေ႐ႊလက္စြပ္တစ္ကြင္းကို ေတြ႕႐ွိခဲ႔သည့္ သိုးထိန္းတစ္ဦး အေၾကာင္း ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ငလ်င္လႈပ္ၿပီး ေတာင္ေစာင္း႐ွိ ေ႐ွးေဟာင္းသခ်ဳႋင္းဂူႀကီးပြင္႔ကာ လက္စြပ္တစ္ကြင္း ေပၚလာ သည္။ မထင္မွတ္ပဲ လက္စြပ္ကို သိုးထိန္းက ေတြ႕႐ွိၿပီး ထုိလက္စြပ္ကို စြပ္ထားသူသည္ သူအလို႐ွိသည္အတိုင္း ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ႏိုင္ေၾကာင္း အံ႔ဖြယ္ မ်က္လွည့္အစြမ္းကို လည္း သူသိလိုက္ရသည္။ မျမင္ရေအာင္ ကိုယ္ေပ်ာက္ေစ ႏိုင္စြမ္းႏွင္႔ စပ္လ်ဥ္း၍ ပေလတို က “အဖမ္းခံရၿပီး အျပစ္ေပးခံရမွာကို ပူစရာမလိုဘူးဆိုရင္ လူေတြ အမွား မလုပ္ဘဲေနမွာလား”ဟု ေမးခြန္းထုတ္ခဲ႔သည္။
႐ွင္ေယာဟန္ ခရစ္ဝင္က်မ္းတြင္ ထိုသေဘာတရားကို သခင္ေယ႐ႈက အျခား႐ႈေထာင္႔တစ္မ်ိဳးျဖင္႔ ႐ႈျမင္ထားေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ေကာင္းေသာသိုးထိန္း ျဖစ္ေတာ္မူေသာ သခင္ေယ႐ႈသည္…
ကမ္းနား သစ္ပင္
ဤသစ္ပင္ေလးအေပၚ မနာလိုျဖစ္မိသည္။ ျမစ္ကမ္းနားတြင္ ေပါက္ေရာက္သျဖင္႔ မိုးေလဝသအစီရင္ခံစာကို မေၾကာက္၊ အပင္ေျခာက္သြားႏိုင္သည့္ အပူခ်ိန္ကိုမမႈ၊ မေရရာေသာ အနာဂတ္အတြက္ စိုးရိမ္စရာမလိုေပ။ ျမစ္ေရေၾကာင့္ အာဟာရႏွင့္ အေအးဓာတ္ရ႐ွိသည္။ အ႐ြက္မ်ားက ေနေရာင္ျခည္ကို ခံယူသည္။ အျမစ္မ်ားက ေျမႀကီးတြင္ ခိုင္မာစြာ ကုပ္ထားသည္၊ အ႐ြက္မ်ားက ေလကို သန္႔စင္ေပးသည္။ ေနပူဒဏ္မွလြတ္ေအာင္ သူ႔အရိပ္၌ အမ်ားသူငါတို႔ ခိုလႈံႏိုင္သည္၊။
ဆန္႔က်င္ဘက္အားျဖင္႔ ပေရာဖက္ႀကီးေယရမိက ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ခ်ံဳပုတ္ကို ညႊန္ျပသည္ (ေယ ၁၇း၆)။ မိုးကုန္သည္ႏွင့္ ေနပူ႐ွိန္ေၾကာင္႔ ေျမသားေျခာက္ေသြ႕သြား သည္။ ၎၏အ႐ြက္မ်ား ညိႇဳးႏြမ္းသြားၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ် အရိပ္ အသီးအပြင့္ မေပးႏိုင္။
အဘယ္ေၾကာင္႔ ပေရာဖက္ႀကီးက စိမ္းလန္းဖြံ႔ၿဖိဳးေသာအပင္ႏွင္႔ ေသြ႕ေျခာက္ ေသာ အပင္ကို ႏိႈင္းယွဥ္ျပသနည္း။ သူ၏လူတုိ႔အား ကၽြန္ခံရာ အဲဂုတၱဳျပည္မွ အံ႔ဖြယ္ရာ ကယ္ႏႈတ္ခဲ႔ျခင္းကို ျပန္လည္သတိရေစရန္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္း…
ထိုေ႐ွ႕ေန
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ကလဲရင့္ အားလ္ ဂီးဒီယံ သည္ ဖေလာ္ရီဒါ အက်ဥ္းေထာင္မွေန၍ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု၏ တရားေရး အထက္လႊတ္ေတာ္သို႔ သူ မက်ဴးလြန္ခဲ႔သည့္ ျပစ္မႈအတြက္ စီရင္ခ်က္ခ်ခဲ႔ျခင္းကို ျပန္လည္သံုးသပ္ရန္ ေလွ်ာက္ထားခဲ႔သည္။ စာထဲ၌ ေ႐ွ႕ေနလည္း မငွားရမ္းလိုေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပပါရွိသည္။
တစ္ႏွစ္ၾကာေသာအခါ ဂီးဒီယံ ဗီ ၀ိန္း႐ိုက္ အမႈတြဲသမိုင္းတြင္ မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္ရန္ ေ႐ွ႕ေန မငွားႏိုင္သူမ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ခြဲခန္႔ေပးေသာ ျပည္သူ႔ ကာကြယ္ေရးေ႐ွ႕ေနကို အထက္လႊတ္ေတာ္မွခြင့္ျပဳရန္ ဥပေဒခ်မွတ္ခဲ႔သည္။ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင္႔အညီ လႊတ္ေတာ္မွ ခြဲခန္႔ေပးေသာ ေ႐ွ႕ေန၏အကူအညီျဖင္႔ တရားျပန္ဆိုင္၍ အျပစ္မ႐ွိေၾကာင္း ခိုင္လံုသျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ခဲ႔သည္။
အကယ္၍ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အျပစ္မကင္းဆိုပါလွ်င္ ဘာျဖစ္မည္နည္း။ တမန္ေတာ္ႀကီး ႐ွင္ေပါလု၏ ေဟာေျပာခ်က္အရ ကၽြႏု္ပ္တို႔အားလံုးသည္ အျပစ္႐ွိသည္။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံ၏တရားပလႅင္မွ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို ကာကြယ္ရန္ႏွင့္ ၀ိညာဥ္မ်ားကိုေစာင့္ေရွာက္ရန္…
ေလထဲ၌ ႀကီးထြားျခင္း
ကမာၻေပၚ၌ ေလမ႐ွိဟု စိတ္ကူးၾကည့္ၾကပါစို႔။ ေလမတိုက္၍ ကန္ေရျပင္က ၿငိမ္သက္ ေနမည္။ သစ္ပင္ေပၚမွေႂကြက်ေသာသစ္႐ြက္မ်ားလည္း ေလထဲလြင့္ေႂကြပါမသြား၊ ေလမ႐ွိေသာေနရာ၌ သစ္ပင္မ်ား လဲၿပိဳမည္ဟု မည္သူမွ်မထင္၊ သို႔ေသာ္ အရီဇိုးနား သဲကႏၲာရ၌ ထင္မွတ္္မထားေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္ပြားခဲ႔သည္။ ၃ ဧက အက်ယ္ ႐ွိေသာ ဖန္လံုအိမ္ႀကီး၌ ေလမဲ့ေဘာလံုးႀကီး ဘိုင္အိုစဖီးယား ၂ အတြင္း စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ သစ္ပင္မ်ားသည္ ပံုမွန္ထက္ ႀကီးထြားေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ ၿပိဳလဲကုန္ၾကသည္။ ထုိျဖစ္စဥ္၏အေျဖကို သုေတသနပညာ႐ွင္မ်ား ႐ွာေဖြရာ သစ္ပင္မ်ား ႀကီးထြားခိုင္ခံ႔ရန္ ေလထုဖိအား လိုအပ္ေၾကာင္း ေတြ႕ခဲ႔ ၾကသည္။
တပည့္ေတာ္မ်ား၏ယံုၾကည္ျခင္းကို ခိုင္ခံ႔ေစရန္ သခင္ေယ႐ႈသည္ ၎တို႔အား မိုးသက္မုန္တိုင္းႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ ေစသည္။ ကမ္းတစ္ဘက္သို႔ကူးခ်ိန္၌ ေလျပင္းေၾကာင္႔ ေလွသည္ လူးလြန္႔ကာေနသည္။ တပည့္ေတာ္တို႔ ေၾကာက္အားႀကီးကာ ကိုယ္ေတာ္ကို ႏႈိးေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ္သည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေန၏။…
ရန္သူကို ခ်စ္ျခင္း
၁၉၅၀ ခုႏွစ္တြင္ ကိုရီးယား စစ္ပြဲျဖစ္ပြားေသာအခါ ၁၅ ႏွစ္သားေလး ကင္ခ်င္က်န္သည္ တိုင္းျပည္ကို ကာကြယ္ရန္ ေတာင္ကိုရီးယားတပ္မေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္ပြဲ၏အနိဌာ႐ံုမ်ားကို္ သူခံႏိုင္ရည္မ႐ွိေၾကာင္း မၾကာမီ သိလိုက္ရ သည္။ သူ႔ပတ္လည္၌ ေသဆံုးသြားသည့္ ငယ္႐ြယ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ၾကည့္လ်က္ အသက္ဆက္႐ွင္ခြင္႔ေပးပါက ရန္သူကို ခ်စ္ပါမည္ဟု ဘုရားသခင္အား ဆုေတာင္းကတိျပဳခဲ႔သည္။
ႏွစ္ေပါင္း ၆၅ ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္တြင္ အေျဖရခဲ႔ေသာ
ထုိဆုေတာင္းခ်က္ကို ေဒါက္တာကင္ ျပန္ေျပာင္း ဆင္ျခင္ မိသည္။ မိဘမဲ႔ကေလးမ်ားကို ျပဳစုေစာင္႔ေ႐ွာက္ျခင္းႏွင္႔ ေျမာက္ကိုးရီးယားႏွင္႔ တ႐ုတ္လူငယ္မ်ား၏ပညာေရး အတြက္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကူညီေပးျခင္းျဖင္႔ တစ္ခ်ိန္က ရန္သူဟု သူသတ္မွတ္ထားသူမ်ားၾကားတြင္ မိတ္ေဆြ ေျမာက္ျမားစြာ ရ႐ွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ယေန႔တြင္ သူသည္ ႏိုင္ငံေရးရန္လိုမႈမ်ား ေ႐ွာင္႐ွားၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ သခင္ေယရႈ၌ ယံုၾကည္ျခင္းကို ေဖာ္ျပသည့္ အခ်စ္၀ါဒီသမားဟု အမည္ေပးထားသည္။
ပေရာဖက္ေယာနကလည္း…
အစက္မ်ားကို ဆက္စပ္ျခင္း
၁၈၈၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားက ျပင္သစ္ပန္းခ်ီပညာရွင္ႀကီး Georges Seurat သည္ pointillism
ေခၚ ေဆးစက္ခ်၍ ပံုေဖာ္သည့္ ပန္းခ်ီလက္ရာတစ္ခုကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည္။ သူသည္ အႏုပညာလက္ရာတစ္ခုကို ဖန္တီးရန္ ေရာစပ္ထားေသာ ေရာင္ခ်ယ္မ်ားကို စုတ္တံျဖင့္ ေဆးခ်ယ္မည့္အစား ေဆးစက္ကေလးမ်ားခ်ခဲ့သည္။ အဆံုးတြင္ သူ႕လက္ရာသည္ အစက္အေျပာက္ေလးမ်ားကို အုပ္စုဖြဲ႕ထားသည္ႏွင့္ တူသည္။ သို႔ေသာ္ ပန္းခ်ီလက္ရာကို ၾကည့္ရႈသူအေနႏွင့္ ထိုအစက္မ်ားကို အေရာင္ေတာက္ပေသာ ပံုတူပန္းခ်ီကား မ်ားႏွင့္ ရႈခင္းပံုမ်ားအျဖစ္သာ ေတြ႔ျမင္သည္။
သမၼာက်မ္းစာ၏ႀကီးမားေသာ႐ုပ္ပံုသည္ ထို႔အတူပင္ ျဖစ္သည္။ အနီးကပ္ၾကည့္လွ်င္ ႐ုပ္ပံုကားခ်ပ္ေပၚတြင္ ေဆးစက္ခ်ထားသည့္ပမာ နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ရသည္။ က်မ္းစာကိုဖတ္ေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဧေမာက္ရြာသို႔ ခရီးသြား ေသာ ကေလာဖႏွင့္ သူ႔မိတ္ေဆြကဲ့သို႔ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္။ ပႆခါသီတင္းပတ္၏ ေၾကကြဲဖြယ္အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သူတို႔ နားမလည္ႏိုင္။ သခင္ေယရႈသည္ “ဣသေရလလူ တို႔ကို ေ႐ြးႏႈတ္ကယ္တင္ေပးမည့္သူ”(လု ၂၄း၂၁) ဟု…
အေကာင္းဆံုးေသာ လမ္းခရီး
မဒဂါစကား ၏ အမွတ္ ၅ အမ်ိဳးသားလမ္းမႀကီးသည္ သဲျဖဴျဖဴ ကမ္း႐ိုးတန္း၊ အုန္းေတာ မ်ားႏွင္႔၊ အိႏိၵယသမုဒၵရာ၏အလွအပမ်ားႏွင္႔ တည္႐ွိသည္။ ၁၂၅ မိုင္ ႐ွည္လ်ားေသာ ႏွစ္လမ္းသြား လမ္းမႀကီးတြင္ ေက်ာက္တံုးမ်ား၊ သဲႏွင္႔ ႐ႊံ႕ႏြံမ်ားေၾကာင္႔ ကမာၻ႔အဆိုးဆံုး လမ္းမ်ားအနက္ တစ္ခုျဖစ္သည္္။ ရင္သပ္႐ႈေမာဖြယ္ရာ႐ႈခင္းမ်ားကို ၾကည့္ခ်င္သည့္ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားမ်ားအား လမ္းၾကမ္းသြားႏိုင္ေသာ ဘီးျမင့္ကားႀကီး၊ ကၽြမ္းက်င္ယာဥ္ေမာင္းႏွင့္ စက္ျပင္ဆရာ တစ္ေယာက္ပါမွ ထိုခရီးသြားသင္႔ေၾကာင္း အၾကံေပးၾက သည္္။
ၾကမ္းတမ္းသည့္လမ္း၊ ကႏၲာရခရီးၾကမ္းတြင္ သြားလာေနရသူမ်ားအတြက္ ေမ႐ွိယႂကြလာၿပီဆိုသည့္ အေၾကာင္း သတင္းေကာင္းကို ဗတၱိဇံဆရာေယာဟန္ ေဟာၾကားခဲ႔သည္။ ေ႐ွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ပေရာဖက္ ေဟ႐ွာယေျပာခဲ႔သည့္စကားကို ထပ္ေျပာၿပီး သိလိုစိတ္ ျပင္းျပေနသည့္ လူထုအား ‘‘ထာ၀ရဘုရား ႂကြေတာ္မူရာ လမ္းကို ျပင္ၾကေလာ့။ လမ္းခရီးေတာ္ကို ေျဖာင့္ေစၾကေလာ့’’ ဟု တိုက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္ခဲ႔သည္ (လု ၃း၄-၅၊ ေဟ…
ကိုယ္ႏွင္႔စပ္ဆိုင္သူကို ခ်စ္ပါ
မႏုႆ ပညာ႐ွင္တစ္ဦးသည္ ေက်း႐ြာငယ္ေလးတစ္႐ြာ၌ လအတန္ၾကာ သုေတသန ျပဳစရာမ်ား လုပ္ကိုင္ၿပီးစီး၍ အိမ္ျပန္ေတာ႔မည္။ ေလဆိပ္သို႔ လိုက္ပို႔ေပးမည့္ကားကို ေစာင္႔ဆိုင္းေနရင္း ကေလးမ်ားအတြက္ ကစားပြဲတစ္ခုလုပ္ေပးၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းရန္ သူဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ သူက သစ္သီးႏွင္႔သၾကားလံုးမ်ားထည့္ထားသည့္ျခင္းကို သစ္ပင္
ေပၚခ်ိတ္ၿပီး ကေလးမ်ားကို အေျပးၿပိဳင္ေစသည္။ သို႔ေသာ္ တာလြတ္ၿပီး ေျပးရန္အခ်က္ျပလိုက္ေသာအခါ ကေလး တစ္ေယာက္မွ် ပန္းတိုင္ဆီသို႔ ေျပးမလာဘဲ အတူ လက္တြဲကာ သစ္ပင္ဆီသို႔ ေျပးသြားၾကသည္။
‘‘ဆုလက္ေဆာင္ရရန္ တစ္ေယာက္ခ်င္း ေျပးျခင္းထက္ အဘယ္ေၾကာင္႔ အဖြဲ႕လိုက္ေျပးရသနည္း’’ ဟု ေမးရာ ကေလးမေလးတစ္ဦးက ‘‘တစ္ေယာက္တည္းက ဆုရလို႔ ေပ်ာ္ေနၿပီး က်န္တစ္ဖြဲ႕လံုးက စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ’’ ဟု ေျဖလိုက္သည္။ ဤကေလးမ်ားသည္ တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ ဂ႐ုစိုက္ၾကျခင္းေၾကာင္႔ သစ္သီးျခင္းကို အတူတကြ ေ၀မွ်စားသံုးလိုျခင္းျဖစ္သည္။
ေမာေ႐ွ၏ပညတၱိက်မ္းကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလ႔လာ ၿပီးေနာက္ ပညတၱိက်မ္း၏အခ်ဳပ္မွာ အခ်က္တစ္ခ်က္တည္းသာ႐ွိေၾကာင္း…